نرخ رشد نقدینگی از ۴۰.۵ درصد در پایان شهریور ۱۴۰۰ به ۳۱.۱ درصد در پایان سال ۱۴۰۱ و ۲۴.۳ درصد در پایان سال ۱۴۰۲ کاهش یافت. این کاهش قابل توجه نشان‌دهنده موفقیت بانک مرکزی در کنترل عرضه پول و مدیریت تقاضای پول است.

به گزارش روابط عمومی بانک مرکزی، نقدینگی به عنوان یک متغیر انباره در اقتصاد، نشان‌دهنده مجموع پول نقد و سایر ابزارهای پولی قابل دسترس در جامعه است. این مجموع معمولاً با افزایش فعالیت‌های اقتصادی و نیازهای مالی رشد می‌کند.

مهمترین جنبه در تحلیل نقدینگی، تغییرات یا رشد آن در یک دوره زمانی است.

به عبارت دیگر، نه تنها مقدار موجود نقدینگی بلکه نرخ تغییر آن نیز می‌تواند تأثیرات زیادی بر اقتصاد داشته باشد.

با مقایسه ارقام رشد نقدینگی در دوره‌های زمانی مختلف (1398 تا 1400 و 1401 تا 1402) می‌توان به تحلیل و ارزیابی مدیریت کل‌های پولی در دولت سیزدهم پرداخت.

این مقایسه می‌تواند به عنوان یک معیار مهم برای قضاوت درباره عملکرد و سیاست‌های پولی این دوره خدمت کند.

صرافی فلامک معامالت بی واسطه، هزینه کمتر، سرعت بیشتر

این نرخ نشان دهنده افزایش شدید عرضه پول در آغاز دوره دولت سیزدهم است.

روند کاهش تورم سالانه و نقطه به نقطه در دولت سیزدهم

بازگشت رونق به معاملات مسکن تهران همزمان با کاهش نرخ رشد قیمت‌ها