مسیر کارت‌ های بانکی و پرداخت‌های بین‌المللی از «پلیت‌ها و کارت‌های محلی» در اوایل قرن بیستم شروع شد، سپس در نیمه قرن بیستم با پیدایش کارت‌ های چندفروشگاهی و کارت‌ های بانکی عمومی شکل مدرن‌تری یافت و در دهه‌های بعد با ورود نوار مغناطیسی، خودپردازها و شبکه‌های پیام‌رسان بین‌بانکی (مثل SWIFT) به زیرساختی جهانی تبدیل شد.

صرافی فلامک معامالت بی واسطه، هزینه کمتر، سرعت بیشتر

پیش‌زمینه: پیش‌درآمدها و «پلیت‌های شارژ» (دهه‌های ۱۹۱۰–۱۹۳۰)

ایدهٔ دادن «اعتبار» به مشتری در محل فروش، پیش از کارت‌ های پلاستیکی امروزی وجود داشت. شرکت‌هایی مانند Western Union در سال ۱۹۱۴ «پلیت‌های فلزی» به مشتریان وفادار می‌دادند تا خرید را بعدها تسویه کنند؛

روش‌هایی مشابهِ Charga-Plate هم در دهه‌های بعد توسط فروشگاه‌ها استفاده می‌شد که روند ثبت و پردازش تراکنش‌ها را سرعت می‌داد. این ابزارها در عمل، پیش‌نیازِ مفهومی کارت‌های امروزی بودند.

Charged-by-bank: نخستین آزمایش‌های بانکی (۱۹۴۶)

اولین تلاش‌های رسمی بانک‌ها برای صدور کارت با برنامه‌ای به‌نام «Charg-It» در سال ۱۹۴۶ شکل گرفت؛

ایده این بود که مشتریان محلی بتوانند خرید کنند و بانک بدهی فروشنده را پرداخت و بعداً از مشتری دریافت کند.

این مدل نشان داد که بانک‌ها می‌توانند نقش مرکزی در تسویهٔ تراکنش‌های مصرفی داشته باشند و مسیرِ شکل‌گیری کارت‌های بانکیِ امروزی را باز کرد.

کارت‌ های بانکی

تولد کارت چندفروشگاهی: Diners Club (۱۹۵۰) — اولین کارت چندپذیرنده

تحول بزرگ با معرفی کارت Diners Club در سال ۱۹۵0 رخ داد؛ این کارت که ابتدا برای پرداخت در رستوران‌ها طراحی شد، نخستین نمونهٔ کارت «چندپذیرنده» محسوب می‌شود — یعنی کارتی که در شبکه‌ای از پذیرندگان گوناگون قابل قبول بود و برای استفاده‌کننده صورت‌حساب ماهانه صادر می‌کرد. Diners Club را می‌توان آغازگر شکل‌گیری بازار کارت‌های مصرفی دانست.

از کارت‌های شارژ تا کارت‌ های اعتباری بانکی: BankAmericard و تولد شبکه‌های بزرگ (۱۹۵۸)

در سپتامبر ۱۹۵۸، بانک‌ها وارد میدان شدند: Bank of America برنامه BankAmericard را راه‌اندازی کرد که به‌سرعت به‌عنوان نخستین کارت اعتباری عمومی صادرشده توسط یک بانک مطرح شد. این محصول بعدها با همکاری بانک‌های دیگر گسترش یافت و پایهٔ شبکه‌ای شد که سرانجام به Visa تبدیل شد — نقطه‌عطفی در ساختار پرداخت‌های بین‌المللی و شبکه‌سازی بین‌بانکی کارت‌ها.

تشکیل شبکه‌های رقیب: Interbank / MasterCharge (دههٔ ۱۹۶۰)

برای پاسخ به رشد BankAmericard، گروهی از بانک‌ها در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ گرد هم آمدند و در سال ۱۹۶۶ اتحادی شکل گرفت که بعدها به MasterCard تبدیل شد. از این به بعد بازار کارت‌ها با چند شبکهٔ بزرگ (Visa، MasterCard و American Express) ساختار یافت و پذیرش بین‌المللی سریع‌تر شد.

فناوری‌های کلیدی که کارت‌ها را جهانی کردند (۱۹۶۰–۱۹۷۰)

چند نوآوری فنی روند جهانی‌شدن کارت‌ها و پرداخت‌های الکترونیکی را تسریع کردند:

نوار مغناطیسی روی کارت: استاندارد نوار مغناطیسی در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ توسط IBM معرفی شد که امکان خواندن خودکار اطلاعات کارت را فراهم کرد و تراکنش‌های الکترونیک را ممکن ساخت.

خودپردازها (ATM): اولین خودپرداز عمومی در ۱۹۶۷ در شعبهٔ بارکلیز نصب شد و در ادامه خدمات بانکی ۲۴/۷ را ممکن ساخت. (ورود ATMها تغییری اساسی در رفتار مشتریان و نیاز به کارت‌های قابل خواندن ایجاد کرد.)

شبکه‌های پیام‌رسان بین‌بانکی (SWIFT): در سال ۱۹۷۳، SWIFT به‌عنوان شبکه‌ای استاندارد برای پیام‌رسانی مالی بین بانک‌ها تأسیس شد و زیرساخت پیام‌رسانی بین‌المللی را یکپارچه کرد؛ هرچند SWIFT تراکنش کارت را مستقیماً اجرا نمی‌کند، اما در پرداخت‌های برون‌مرزی نقش محوری داشت.

صرافی فلامک یک صرافی در شهر تورنتو کاناداست که با 20 سال سابقه کاری در عرصه تبدیل ارزهای فیات و ارزهای دیجیتال فعالیت می کند. شما میتوانید بر روی کلیک روی این متن آدرس مارا پیدا کرده و جهت تماس با کارشناسان فلامک با شماره تلفن  14168561234+ تماس حاصل فرمائید.