مهیار کاظمی نژاد
۱۶ شهریور ۱۴۰۴
انتخاب روش حمل و نقل پول در سفرهای خارجی اهمیت زیادی دارد، زیرا هر روش مزایا و معایب خاص خود را دارد و با توجه به مقصد، هزینه‌ها و سطح امنیت باید ترکیبی از روش‌ها را استفاده کرد. در این مقاله به بررسی مزایا، معایب، میزان امنیت، پذیرش در کشورها و هزینه‌های مرتبط با روش های پول نقد، کارت اعتباری/دِبیت و رمزارزها می پردازیم.
صرافی فلامک معامالت بی واسطه، هزینه کمتر، سرعت بیشتر
پول نقد
مزایا:
پول نقد تقریباً در همه جا پذیرفته می‌شود و نیازی به اینترنت یا تجهیزات خاص ندارد. استفاده از پول نقد به مدیریت بهتر بودجه کمک می‌کند و در مواردی (مانند پرداخت نقدی به دستفروشان یا انعام) آسان‌تر است. همچنین با پرداخت نقدی معمولاً هزینه تراکنش بانکی یا کارمزد کارت حذف می‌شود.
معایب:
حمل مقادیر زیاد پول نقد خطر گم‌شدن یا سرقت را به همراه دارد و در صورت دزدیده‌شدن یا گم‌شدن قابل بازگرداندن نیست. علاوه بر این، ممکن است نیاز باشد پیش از سفر ارز مورد نیاز را تهیه کنید و کارمزد تبدیل ارز (صرافی‌ها یا بانک‌ها) را بپردازید. برخی کشورها (به‌ویژه اقتصادهای پیشرفته‌تر) تمایل به کم‌رنگ کردن پول نقد دارند و در رستوران‌ها یا هتل‌های بزرگ ممکن است استفاده از کارت را ترجیح دهند.
امنیت:
امنیت نگهداری پول نقد پایین است؛ قفل یا پشتیبانی بانکی ندارد. توصیه می‌شود پول نقد را در چند محل پنهانی تقسیم کنید تا در صورت دزدیده شدن، همه دارایی خود را از دست ندهید. استفاده از کیف کمری یا کیف ضدّسرقت نیز امنیت را افزایش می‌دهد.
پذیرش:
پول نقد در اکثر کشورهای دنیا پذیرفته است و در مکان‌های روستایی یا گردشگریِ کم‌بضاعت اغلب تنها روش پرداخت است. با این حال، در شهرهای بزرگ یا مقصدهایی که اغلب cashless (بدون پول نقد) هستند، ممکن است کارت عابر یا دیجیتال مورد نیاز باشد. همچنین هر کشور ارز خاص خود را دارد؛ حمل ارزِ معتبرِ بین‌المللی (مانند دلار یا یورو) معمولاً مفید است.
کارمزد و هزینه‌ها:
هزینه اصلی پول نقد مربوط به تبدیل ارز است. نرخ تبدیل در صرافی‌های فرودگاهی گران‌تر از خدمات آنلاین است. برخی توصیه می‌کنند ارز خود را قبل از سفر با نرخ آنلاین تهیه کنید تا کارمزد پایین‌تر باشد. همچنین محدودیت‌هایی برای حمل نقد در پرواز یا مرزها وجود دارد (مثلاً ده‌ها هزار یورو) که باید رعایت شود.
نکات کاربردی:
از حمل همه پول نقد در یک کیف خودداری کنید و آن را بین کیف پول روزمره، کمری و صندوق هتل تقسیم کنید. اسکناس‌ها را در مبالغ کوچک‌تر حمل کنید تا پرداخت در اماکن مختلف ساده‌تر باشد و توجه ناخواسته جلب نشود. همیشه مقداری پول نقد پشتیبان همراه داشته باشید، به خصوص در مقصدهایی که ممکن است دستگاه‌های کارت‌خوان یا اینترنت محدود باشد.
کارت‌های اعتباری و دِبیت
مزایا:
کارت‌های بین‌المللی (ویزا، مسترکارت، امریکن اکسپرس و…) پرداخت بدون نیاز به تبدیل ارز نقدی را ممکن می‌کنند. کارت اعتباری مسافرتی ویژه (بدون کارمزد تبدیل ارز) می‌تواند هزینه‌های اضافی تبادل را حذف کند. این کارت‌ها معمولاً مزایای امنیتی و حمایتی ارائه می‌دهند؛ برای مثال در صورت اختلاف در خرید (کالا یا خدمات) می‌توان پرداخت را پیگیری و در صورت لزوم برگشت داد. کارت‌های اعتباری امکان کسب امتیاز، کش‌بک یا بیمه سفر را نیز دارند. کارت‌های دِبیت می‌توانند برای برداشت پول نقد (از ATM) مفید باشند و معمولا کارمزد تراکنش کمتری نسبت به کارت اعتباری معمول اعمال می‌کنند.
معایب:
بسیاری از کارت‌های بانکی تراکنش‌های بین‌المللی را مشمول کارمزد ارزی (معمولاً ۲–۳٪) می‌کنند. همچنین برخی فروشگاه‌ها یا کشورها برای استفاده از کارت خارجی مبلغ اضافی دریافت می‌کنند. ممکن است سیستم‌های کارت‌خوان در مقصد همه کارت‌ها را قبول نکنند (برای مثال آمریک اکسپرس در بعضی کشورها پذیرفته نیست) یا به اینترنت نیاز داشته باشند. محدودیت برداشت روزانه و یا بلوکه شدن کارت در بانک نیز از نکات منفی است.
امنیت:
کارت‌های بانکی امنیت قابل توجهی دارند؛ بسیاری از تراکنش‌ها با PIN و رمز یکبار مصرف تأیید می‌شوند. در صورت مفقود شدن یا سرقت کارت، می‌توان آن را مسدود کرده و بدون جابه‌جایی پول بازپرداخت، کارت جایگزین دریافت کرد. این ویژگی بزرگ‌تر از پول نقد است (پول نقد قابل بازیابی نیست)، اما در عین حال باید مراقب کلاهبرداری‌های مبتنی بر کپی اطلاعات کارت (skimming) و تصاحب غیرمجاز اطلاعات بود.
پذیرش:
در اغلب کشورهای جهان کارت‌های ویزا و مسترکارت پذیرفته می‌شوند؛ حتی بسیاری از فروشگاه‌های کوچک و خودپردازها. با این حال، در مناطقی با زیرساخت مالی ضعیف (روستاها، کشورهای در حال توسعه) ممکن است دستگاه کارت‌خوان نایاب باشد. در ورودی هتل یا اجاره خودرو اغلب کارت الزامی‌ست.
کارمزد و هزینه‌ها:
به علاوه کارمزدهای ارزی، برداشت از ATM خارجی معمولاً هزینه‌ای دارد (هم از سوی بانک مبداء و هم مقصد). استفاده از کارت اعتباری معمولاً هزینه بهره دارد ولی در مقاصد مسافرتی توصیه می‌شود حداقل برای پرداخت بزرگ یا رزرو (مانند هتل یا ماشین کرایه) از کارت اعتباری استفاده کنید؛ بدین ترتیب در صورت مشکل قابل پیگیری است. حتما پرداخت را به ارز محلی مقصد انجام دهید تا نرخ مبادله بانک کاهش یابد.
نکات کاربردی:
حداقل دو کارت مختلف (ترجیحاً از دو بانک یا شبکه متفاوت) همراه داشته باشید تا در صورت گم شدن یکی، امکان استفاده از دیگری باشد. قبل از سفر به بانک اطلاع دهید که خارج از کشور از کارت استفاده خواهید کرد تا مانع بلوکه شدن خودکار نشوند. کارت‌های بدون کارمزد تراکنش ارزی (travel cards) گزینه مناسبی هستند. کار با رمز پویا (OTP) و اطلاع‌رسانی پیامکی فعال در تراکنش‌ها، امنیت پرداخت‌های شما را افزایش می‌دهد.
رمزارزها (ارزهای دیجیتال)
مزایا:
رمزارزها (مانند بیت‌کوین، اتریوم یا استیبل کوین‌ها) می‌توانند پرداخت‌های بین‌المللی سریع و بدون نیاز به حساب بانکی سنتی فراهم کنند. استفاده از رمزارز می‌تواند کارمزدهای مربوط به تبدیل ارز یا برداشت ATM را حذف کند و ضمن حفظ حریم خصوصی، سرعت تراکنش را افزایش دهد. چون ارز دیجیتال به صورت جهانی قابل دسترسی است، در مسیر سفر نیازی به تبدیل پول نیست (به‌ویژه اگر پذیرنده آن را بپذیرد). برخی کشورهای مقصد (مثلاً سوئیس، آلمان، ژاپن و چند کشور دیگر) امکان پرداخت با رمزارز را ارائه می‌دهند.
معایب:
نوسان شدید قیمت رمزارزها بزرگ‌ترین ریسک است؛ ممکن است ارزشی که هنگام سفر دارید، پس از چند روز به شکل معنی‌داری تغییر کند و بودجه شما کمتر شود. همچنین پذیرش رمزارز هنوز بسیار محدود است (بنا بر یک منبع، حدود ۱۵۰۰۰ فروشگاه در جهان)؛ به‌جز چندین شرکت هواپیمایی یا پلتفرم‌های مسافرتی خاص، اغلب هتل‌ها و مغازه‌های عادی رمزارز قبول نمی‌کنند. بحث امنیت نیز پیچیده است: از یک طرف تراکنش‌های بلاک‌چینی رمزنگاری شده و امن هستند، اما از طرف دیگر اگر کلید خصوصی خود را گم کنید یا گرفتار فیشینگ و هک کیف پول شوید، دسترسی به پولتان از دست خواهد رفت. تراکنش‌های رمزارزی برگشت‌ناپذیرند، پس احتیاط زیادی می‌طلبد.
امنیت:
شبکه‌های رمزارز بسیار مقاوم در برابر تقلب هستند (استفاده از رمزنگاری و الگوریتم‌های بلاک‌چین). اما کاربر باید مراقب کیف پول (Wallet) خود باشد: استفاده از کیف پول سرد (Cold Wallet) و فعال کردن احراز هویت دو مرحله‌ای امری ضروری است. همچنین تراکنش‌های رمزارزی عموماً ناشناس‌اند که حریم خصوصی بالاتری فراهم می‌کند ولی در صورت تقلب، راه بازگشت وجود ندارد.
پذیرش:
تعداد کمی از کسب‌وکارها رمزارز می‌پذیرند. علاوه بر چند شرکت مسافرتی و هواپیمایی، در برخی کشورها (مانند ژاپن، سنگاپور، ایالات متحده و برخی کشورهای اروپایی) میتوانید در ATM یا فروشگاه‌های محدودی پول خود را به بیت‌کوین تبدیل یا با آن کالا بخرید. اما در اکثر مقصدها همچنان ارز قانونی کشور (یا دلار/یورو) معیار است.
کارمزد و هزینه‌ها:
در شبکه بلاک‌چین، هزینه تراکنش (کارمزد ماینر) وجود دارد که متغیر است. اگر ارز ناپایداری مانند بیت‌کوین را نگه دارید، علاوه بر نوسان قیمت، کارمزد خریدوفروش رمزارز نیز باید حساب شود. استیبل‌کوین‌ها (مانند USDT، USDC) که قیمت ثابت‌تری دارند، گزینه‌ای مناسب برای سفرند تا از نوسان جلوگیری شود. کارمزد تبدیل رمزارز به ارز محلی نیز بسته به سرویس (صرافی) ممکن است چند درصد مبلغ باشد.
نکات کاربردی:
اگر قصد استفاده از رمزارز دارید، حتماً قبل از سفر با کیف پول خود تست کنید و کلید خصوصی یا رمز بازیابی را امن نگه دارید. از استیبل‌کوین‌ها برای پرداخت استفاده کنید تا نگران نوسان قیمت نباشید. در سفر، تنها در صورت اطمینان از پذیرش رمزارز و امنیت کیف پول این روش را به‌کار ببرید.
صرافی فلامک
کامنت ها