نیویورک بهتازگی سیستمی به نام congestion charge را اجرا کرده که مشابه «طرح ترافیک» است. طبق این طرح، رانندگان برای ورود به مناطق پرترافیک در ساعات و روزهای مشخص باید هزینهای پرداخت کنند که در ساعات اوج ترافیک به ۹ دلار میرسد. تنها در یک هفته، این اقدام توانسته تعداد خودروهای ورودی به منهتن را روزانه تا ۴۳ هزار خودرو کاهش دهد. درآمد حاصل از این طرح نیز مستقیماً صرف بهبود سیستم حملونقل عمومی میشود.
صرافی فلامک معامالت بی واسطه، هزینه کمتر، سرعت بیشتر
اما در کانادا، بهویژه در تورنتو، اوضاع متفاوت است
با وجود مشکلات جدی ترافیکی که میلیاردها دلار به اقتصاد این شهر خسارت وارد میکند، هنوز برنامهای مشابه نیویورک برای کاهش ازدحام ترافیکی وجود ندارد. مقامات سیاسی، بهویژه در آنتاریو، اغلب به دلیل نگرانی از دست دادن حمایت مردم، تمایلی به اجرای چنین طرحهایی ندارند. بهعنوان نمونه، داگ فورد صریحاً اعلام کرده که هیچ مالیات یا عوارضی برای جادههای آنتاریو وضع نخواهد شد.
یکی از بزرگترین معضلات تورنتو، کمبود سیستم حملونقل عمومی کارآمد و گسترده است. در حالی که مترو و اتوبوس در نیویورک تقریباً تمام نقاط شهر را پوشش میدهند، بسیاری از ساکنان حومه تورنتو ناچارند از خودروی شخصی استفاده کنند. برای مثال، سفری که با خودروی شخصی ۴۵ دقیقه زمان میبرد، با حملونقل عمومی ممکن است بیش از دو ساعت طول بکشد.
برخی کارشناسان پیشنهاد دادهاند که به جای اجرای طرح ترافیک در مرکز شهر، عوارضی برای بزرگراههای پرترافیک مانند ۴۰۱ و گاردینر اعمال شود. اما حتی این ایده هم به دلیل حساسیتهای سیاسی کنار گذاشته شده است.
راهحل اصلی برای تورنتو، سرمایهگذاری بزرگ در توسعه و بهبود حملونقل عمومی است. بدون این سرمایهگذاری، هرگونه سیاست جدید ممکن است ناعادلانه به نظر برسد، چراکه بسیاری از ساکنان چارهای جز استفاده از خودروی شخصی ندارند.
صرافی فلامک
کامنت ها