ریال ایران بهعنوان واحد پولی کشور، قرنها در معرض تغییرات ساختاری، سیاسی و اقتصادی قرار گرفته است. «ریال ایران در گذر زمان» فقط شرح تغییرات عددی نیست؛ بلکه بازتابی از نحوه اداره اقتصاد، سیاستهای پولی، درآمدهای ارزی و اعتماد عمومی است. در این مقاله بهصورت مروری و تحلیلی به تاریخچه کاهش و افزایش ارزش ریال، نقاط عطف، عوامل مؤثر و پیامدهای آن پرداخته شده است.
صرافی فلامک معامالت بی واسطه، هزینه کمتر، سرعت بیشتر
ریشهها و سیر تاریخی کوتاه
ریال بهعنوان واحد پولی ایران سابقهٔ طولانی دارد و در مسیر تاریخ با تومان و دیگر واحدها همپوشانی داشته است. در سدههای گذشته تغییرات ارزی عمدتاً ناشی از ساختار تولیدی، الگوی تجارت خارجی و سیاستهای پولی حکومتی بود. با صنعتیشدن نسبی و ورود اقتصاد ایران به بازارهای بینالمللی در قرن بیستم، ارزش ریال بیش از پیش تحت تأثیر تحولات بینالمللی و درآمدهای نفتی قرار گرفت.
نقطهعطفها: انقلاب ۱۳۵۷ و اثرات بلندمدت
انقلاب ۱۳۵۷ و بازتعریف روابط سیاسی-اقتصادی کشور یکی از نقاط عطف تاریخی در روند ارزش ریال بود. خروج سرمایه، تغییر ساختارهای مدیریتی و کاهش ثبات در سالهای پس از انقلاب، پایههایی را برای نوسانات بلندمدت ایجاد کرد. این دوره آغازگر روندی بود که در دهههای بعد با شوکهای متعدد تشدید شد.
دوران تحریمها، برجام و بازگشت تحریمها
در دهههای اخیر چند دورهٔ مهم تأثیر قابلتوجهی بر ریال داشتند: دوره اول توافقهای بینالمللی و گشایشها که در برخی مقاطع به ثبات نسبی و تقویت ریال کمک کرد؛ و دوره دوم بازگشت تحریمها (پس از ۲۰۱۸) که منجر به کاهش درآمدهای ارزی، افزایش نوسانات و شکلگیری بازارهای غیررسمی ارز شد. این شوکها نشان دادند که وابستگی به درآمدهای نفتی و محدودیت در دسترسی به سازوکارهای مالی بینالمللی ریسک ریال را بالا میبرد.
عوامل ساختاری کاهش و افزایش ارزش ریال
چند عامل ساختاری و کوتاهمدت بهطور مداوم بر ارزش ریال اثر میگذارند:
کسری بودجه و پایه پولی: تأمین کسری بودجه از طریق افزایش عرضه پول، فشار تورمی ایجاد و ارزش پول ملی را تضعیف میکند.
الگوی تجارت و وابستگی به واردات: وابستگی به واردات کالاهای واسطهای و مصرفی، نیاز به ارز را بالا میبرد.
مدیریت ذخایر ارزی و سیاستهای بانک مرکزی: مداخلات ارزی کوتاهمدت میتواند نوسان را کاهش دهد اما بدون اصلاحات ساختاری پایدار نیست.
انتظارات و رفتار بازار: بیاعتمادی و پیشبینیهای منفی باعث شتاب در تبدیل ریال به دلار یا طلا میشود.
ساختار بازار ارز در ایران
بازار ارز ایران چند سطح دارد: نرخ رسمی، بازار نیما (نظام یکپارچه مبادلات ارزی برای تجار) و بازار آزاد/غیررسمی. اختلاف میان این نرخها منبعی از ناپایداری و فرصتهای سفتهبازی است که هزینهٔ مبادلات را افزایش میدهد و شفافیت بازار را کاهش میدهد.
پیامدهای اقتصادی و اجتماعی نوسانات ریال
تضعیف ریال پیامدهای گستردهای دارد: افزایش تورم وارداتی، کاهش قدرت خرید خانوارها، نامشخص شدن برنامهریزی سرمایهگذاری بنگاهها، افزایش نابرابری و فشار بر گروههای درآمدی پایین. نوسانات شدید همچنین هزینهٔ تامین مالی کسبوکارها را بالا برده و جذابیت فعالیتهای غیرمولد را افزایش میدهد.
راهکارها و سیاستهای پیشنهادی
پیشگیری از کاهش بیشتر ارزش ریال و ایجاد ثبات نیازمند مجموعهای از اقدامات همزمان است:
انضباط مالی و کاهش کسری بودجه از طریق بازنگری در ساختار هزینهها و افزایش درآمدهای پایدار غیرنفتی.
کنترل پایه پولی و شفافیت در عملیات بانک مرکزی برای مهار انتظارات تورمی.
تقویت تولید داخلی و اصلاح ساختار واردات جهت کاهش وابستگی به واردات ضروری.
یکپارچهسازی و شفافیت بازار ارز تا اختلاف نرخها کاهش یابد و بازار رسمی جذابتر شود.
ترمیم اعتماد عمومی از طریق سیاستگذاری شفاف و نهادسازی مستقل در حوزه پولی.
صرافی فلامک

کامنت ها
سیاست چندنرخی به تشویق واردات غیرضروری و فشار بر ذخایر ارزی انجامید
تاریخ: 30 آبان 1404 | زمان: 14:59:35[…] نرخ ترجیحی برای واردکنندگان، نرخ نیمایی برای تجارت و نرخ بازار آزاد/خیابانی). در ایران این آشفتگی قیمتی نتیجه […]